Od czasów Darwina mieliśmy możliwość pogodzenia się z faktem, że pochodzimy od zwierząt, należymy do zwierzęcego królestwa. Granica oddzielająca nas, ludzi, od zwierząt jest niejasna, a im więcej prowadzimy badań, tym bardziej się zaciera. Najnowsze naukowe odkrycia dotyczące emocjonalnych i intelektualnych zdolności zwierząt potwierdzają tezy Darwina – ludzka psychika wywodzi się z psychiki zwierząt i ma z nią wiele wspólnego. Odkrycia te sugerują również, że zwierzęta różnią się od nas znacznie mniej niż sądziliśmy sto, pięćdziesiąt czy jeszcze dwadzieścia lat temu. Są znacznie bardziej „ludzkie” niż do niedawna myśleliśmy.

Jak żyć szczęśliwie? - to jedno z wielkich, wciąż powracających i uniwersalnych pytań, które stawia sobie wielu z nas. Czym jest szczęście? Czy szczęście można zdobywać, rozwijać, wzmacniać, doskonalić? - czy można je uzyskiwać, jeśli się go nie posiada, albo zwiększać jego ilość, jeśli czasami się je odczuwa? A jeśli tak, to jak to robić?  

Miała trudne dzieciństwo. W krytycznym, wczesnym okresie rozwoju – na przełomie wieku XIX i XX, tuż po swoich narodzinach – Psychologia była wychowywana wyłącznie przez ojców. Zaangażowanych w pracę, niesamowicie ambitnych i wzajemnie skonfliktowanych. Brak macierzyńskiego ciepła i zrozumienia, w połączeniu z nadmiernymi i sprzecznymi wymaganiami rodzicieli – którzy stawiali jej za wzór dużo starsze siostry takie jak Fizyka czy Biologia – wyrzeźbił w młodzutkiej Psychologii dwie zasadnicze rysy charakteru: