Wróciłam z konferencji na temat czasu w badaniach biograficznych. Usłyszałam w jej trakcie między innymi o zakotwiczaniu aktualnych doświadczeń w zdarzeniach z przeszłości. Ściślej rzecz biorąc, zakotwiczamy swoje obecne przeżycia nie tyle w przeszłych zdarzeniach, co raczej w tworzonych na ich temat opowieściach. Bo, zgodnie z narracyjnym ujęciem osobowości, ludzka pamięć rejestruje nie fakty, lecz ich osobiste interpretacje, które zmieniają się wraz z upływem czasu.  

Oglądasz seriale? Kilkanaście lat temu twierdząca odpowiedź na to pytanie spotykała się w kręgach ludzi inteligentnych z grymasami pełnymi politowania, a co najmniej zdziwienia. Bo też do oglądania były tasiemcowe, obyczajowe lub kryminalne produkcje, po których nie należało spodziewać się porywającej rozrywki ani umysłowej czy tożsamościowej stymulacji. Na szczęście seriale, podobnie jak my sami i nasza rzeczywistość, zmieniają się. Na dobre!   

Matka i córka stały, spoglądając na siebie gniewnie, z napiętymi mięśniami, gotowe do walki, której nie rozumiała żadna z nich. Vivi stała naprzeciw swojej matki, Buggy, która parę dekad wcześniej stała tak ze swoją matką, Delią. Po kilkudziesięciu latach Vivi staje naprzeciwko swojej córki, Siddy. Rzeczywistość zatacza kręgi, a kobiety odtwarzają tę samą historię, choć zmieniają się ich role.  

...with facebook. Let's face it: we're on facebook. Chciałam tego, a teraz nie mam pojęcia, co to znaczy. I pomysleć, że kiedyś byłam informatycznie ogarnięta. Tworzyłam nawet własne programy. Jakoś fejsbuka, prędzej lub później, z pomocą mniejszą lub większą, mam nadzieję, zintegruję. Pomogą mi w tym siły Techno-Bogini :-)